Lessen van topsporters: ‘Team Lidewij’

Hockey is een teamsport. Je wint samen of je verliest samen. Ook als je er een tijdje uit ligt en even niet met de groep bent, ben je niet alleen. Toen ik een aantal jaren geleden tien weken voor de Olympische Spelen van Tokio een hamstringblessure opliep, stond er een nieuw team voor me klaar om me naar de eindstreep te trekken. Hun support, deskundigheid en liefde waren letterlijk goud waard.

Tophockeyster Lidewij Welten won landskampioenschappen, Europese en wereldtitels en drie keer Olympisch goud. Ze werd bevorderd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. In deze blog vertelt ze openhartig over wat haar vitaal houdt.

Mijn fysiotherapeut is de aanvoerder van dat team. Hij zit in Almere. Dat is niet bij mij om de hoek. Als je zelf niet kunt autorijden omdat je been niet meewerkt, moet je dus iets anders bedenken. Mijn ouders, supporters van het eerste uur, hebben me daarom week na week in een camper naar de andere kant van Nederland gereden.

‘Waarom al die moeite?’, vraag je je misschien af. Fysio’s zijn er ook in mijn eigen regio. Dat heeft alles te maken met mijn vertrouwen in zijn expertise. En met mijn karakter, want ik kies graag mijn eigen pad. Het is mijn lichaam en niemand bepaalt wat daarmee gebeurt, behalve ik.

Ik weet, en ik voel, dat deze fysio het beste met mij voor heeft. Hij begeleidt me niet alleen op fysiek gebied, maar ook mentaal. Hij zegt gewoon de goede dingen. Het valt me op dat we daar nog steeds een beetje bang voor zijn, voor zo’n mental coach. Vooral in het bedrijfsleven. Terwijl het soms nodig is om je hart te luchten bij iemand die neutraal is en je de juiste tools kan aanreiken om met je issues om te gaan. Het kan je helpen om te herstellen van een burn-out, of voorkomen dat je daar überhaupt in terecht komt. 

Naast mijn fysiotherapeut speelt ook mijn trainer een belangrijke rol. Die kent zijn team en weet wie er tijdens trainingen tegen het randje zit en wie er even moet worden aangezwengeld. De betrokkenheid van je trainer stopt niet als je zelf met een blessure aan de kant staat. Dat is een geruststellend idee.

‘Team Lidewij’ heeft ook een thuisfront. Mijn vriend Raphael trainde tijdens mijn blessureperiodes bijna altijd met me mee en hij hielp me relativeren. Hij is natuurlijk veel meer dan een trainingsmaatje. We houden allebei van gezond eten, van reizen en van elkaar (we gaan trouwen!). Mijn geluk hangt niet af van hockey alleen. Gelukkig maar.