Penvrienden over arbeidsproductiviteit: over onvermogen, blabla en goede hoop

Onvermogen

Beste Geert-Jan,

Lees je de Volkskrant? Onlangs stond er in het wetenschapskatern een interview dat mijn aandacht trok. Nu we besloten hebben om een reeks brieven of columns aan elkaar te schrijven over onderwerpen die HR-professionals aangaan, las ik dit interview met genoegen. ‘Noordpool bevriezen door het opspuiten van zeewater’. Een Nederlandse wiskundige had het lumineuze doch simpele idee opgevat om de smeltende ijskap te laten aangroeien door het met water op te spuiten. 

Ik weet niet of jij van schaatsen houdt, maar je kunt je vast herinneren dat onder andere  Burgum en Winterswijk met elkaar wedijveren over wie de eerste schaatsbaan van natuurijs in Nederland heeft in de vroege winter. Hierbij wordt laagje voor laagje water opgespoten totdat er ‘s ochtends een weelderige schaatsbaan ligt. Volgens hetzelfde principe zou ook de Noordpool haar ijskappen kunnen laten aangroeien. 

Het idee had de wiskundige niet losgelaten. Na werk zocht hij hulp bij universiteiten en onderzoekscentra, waar hij werd bevestigd in zijn idee. Dit zou weleens kunnen gaan werken! Het artikel verhaalde dat hij nu zijn baan had opgegeven om het idee in een bedrijf te gieten en er voltijd aandacht aan te geven. 

‘Wauw’ dacht ik. En blijkbaar anderen in huize Joosten-Rabou ook, want aan de keukentafel had iedereen het artikel gelezen en er iets over te vertellen. ‘Voorstellingsvermogen’,  zei ik. Dat was waarom dit verhaal voor mij zo tot de verbeelding sprak. Ons menselijk vermogen om een mooiere wereld voor te stellen en voortgang te boeken. 

Hoe vaak toch wordt die progressie geremd door ons onvermogen om talent en potentieel in anderen te herkennen? Hoeveel talenten zoals deze wiskundige lopen er rond in bedrijven? Waarom, Geert Jan, spreken we over een talententekort, terwijl we misschien wel niet op de juiste manier kijken? En dat, terwijl bedrijven meer talent nodig hebben om de grote problemen van de toekomst op te lossen.

In afwachting van jouw ideeën,

Rina

Duocolumn Penvrienden over arbeidsproductiviteit

Rina Joosten-Rabou is CEO bij AI HR bedrijf Pera, dat al meer dan tien jaar high performance in organisaties onderzoekt en de patronen vastlegt met behulp van AI. Wat is toch het geheime recept van productieve medewerkers?

Geert-Jan Waasdorp, CEO van Intelligence Group, is al 25 jaar arbeidsmarktanalist en -kenner. Hij schreef in 2024 dat arbeidsproductiviteit de belangrijkste KPI voor recruiters en recruitmentteams zou moeten zijn. Het is het wapen tegen arbeidsmarktschaarste én voor werkgeluk.

Rina en Geert-Jan verzorgen tweewekelijks een duocolumn over dit onderwerp voor HRMorgen.nl

Bla bla en goede hoop

Beste Rina,

The Ocean Cleanup is ook zo’n mooi idee en inmiddels in executie. En wie had 25 jaar geleden gedacht dat je weer in de Amsterdamse grachten zou kunnen zwemmen zonder dood te gaan. Knap stukje werk van Waternet en de Gemeente Amsterdam. Ook de nieuwe reclame van Achmea spreekt me enorm aan. Geen bla bla, maar ga echt ergens voor. Op één of andere manier geloof ik hen wel.

Dat was heel anders in 2022. Toen besloten alle grote technische sectoren samen met de polder en de ministeries  dat ze nu echt hun schouders eronder gingen zetten om het tekort aan technici op te lossen. Een brochure, die zij een rapport noemden, leverde aandacht in het NOS journaal van 20:00 uur op, en een toezegging van 1 miljard euro. 

We zijn nu 1,5 jaar verder en naast de bewezen lippendiensten is er vooral nog niets in gang gezet. De vraag is of er zelfs al een projectleider, kwartiermaker en/of plan is. Aangezien ik de brochure gelezen heb, hoeft dat nog niet eens zo’n slecht te zijn. Het is veel bla bla, die een miljard euro gaat kosten en niets gaat opleveren. Wat als we 100 miljoen investeren in iets dat wel zou werken, zoals The Ocean CleanUp op het opspuiten van de Noordpool? Kunnen we daarna opschalen.

En er is alle reden voor hoop. De arbeidsmarkt functioneert op heel veel onderdelen heel goed, maar dat kan ook in veel delen nog een stuk beter. We focussen ons vaak op het beter matchen, maar we moeten in mijn ogen vooral zorgen dat we minder mismatchen. Elke persoon die niet goed op zijn plek zit of zijn talent niet goed weet uit te nutten, is zelf improductief en verkleint ook de productiviteit van anderen om hem/haar heen; de goede matches. 

Door mismatches en bad hires te voorkomen en te verkleinen explodeert de productiviteit van de rest. En dan heb ik het nog niet over het feit dat een ‘mismatch’ zichzelf het recht op leuk en passend werk ontneemt. Derhalve ben ik niet zozeer op zoek naar de top performers, ik ben vooral op zoek naar de reductie van non-performers zodat we werkgeluk kunnen laten toenemen. Is dat een haakje voor jou?

Geert-Jan